જંગલ એક સુંદર, વિશાળ, લીલેરું, એમાં રહેતાં પ્રાણીઓ અનેક રે અનેક રે અનેક રે
સૌથી સુંદર જોકે કોણ હોય બીજું? સાવ ટબુકડા કપિરાજ એક રે એક રે એક રે
બેઠા રહે તૂટેલી ડાળી ઉપર એ, ફાંક્યાં કરે ચોંટેલાં જંતુને જંતુને જંતુને
નાખ્યા કરે આસપાસ, દૂરસુદૂર નજર, જોયા કરે એકએક વસ્તુને વસ્તુને વસ્તુને
એવામાં ધબાંગ કરી થયો ધડાકો ! પડ્યો ત્યાં અંતરિક્ષનો પથ્થર ભૈ પથ્થર ભૈ પથ્થર ભૈ
અડ્યા તો દાઝ્યા! કપિશ્રી તો વીફર્યા ! પધરાવ્યો પેટની અંદર ભૈ અંદર ભૈ અંદર ભૈ
ધબ્બને ધડાકા થયા પેટની અંદર, આંખો તો એમની ચમકતી, ચમકતી, ચમકતી
ચારેતરફ ઊડ્યો પ્રકાશ લીલોછમ ! કપિરાજને મળી નવી શક્તિ નવી શક્તિ નવી શક્તિ
કપિશ્રી તો ઊડ્યા ને પછડાયા ને ઊડ્યા એવા ફરરરરરરરરરરરરરરર
વહેતા પવનની પાંખો પર થયા સવાર જાણે સરરરરરરરરરરરરરરરર

ગમતી કપિરાણીને અડી દઝાડી ને ચરતી બકરી પડી ગબડી ને ગબડી ને ગબડી ને
મહાકાય ગોરિલાની પીઠ ચીરાઈ વળી ઊડતું વિમાન ગયું ઊલળીને ઊલળીને ઊલળીને
પહોંચ્યા ક્યાં? પૂછો તો અંતરિક્ષને છેડે! જ્યાંથી આવ્યો એ પથ્થર હા પથ્થર હા પથ્થર હા
કપિરાજને થયું, આ બધું જ ગળી જાઉં તો? થઈ જાઉં હું શક્તિશાળી મહાબંદર હા બંદર હા બંદર હા?
કૂદ્યા કપિરાજ એ લીલેરા ગોટલામાં ને ફૂટે ફટાકડાં એમ બધું ફૂટ્યું લે ફૂટ્યું લે ફૂટ્યું લે
નવો લીલો ટુકડો ફરી વનમાં પડ્યો, પણ શું હજી સપનું નથી તૂટ્યું કે તૂટ્યું કે તૂટ્યું કે?

***
( આ કાવ્યકથા જે વિડિયો પરથી તૈયાર કરીને સાહિત્યાર્થીઓ સાથે ઉજવાઈ, એ વિડિયો માટે પહોંચો- https://www.youtube.com/watch?v=3rsGPNChtVU )